Υγρά παιχνίδια...

Εκλεισε το τηλέφωνο κι έμεινε να κοιτά με απλανές βλέμμα σαν χαμένη τον τοίχο… Επειτα έκλεισε τα μάτια… σφάλισε καλά την ψυχή της να πάψει για λίγο να νιώθει και έβαλε μουσική … Τις δύσκολες ώρες της ζωής της η μουσική ήταν το μοναδικό της καταφύγιο… η μουσική κι ο χορός… και τώρα εκείνη ήθελε να χορέψει…

Προσπάθησε να θυμηθεί που είχε καταχωνιάσει τελευταία φορά τις πουέντ - τα παπούτσια του μπαλέτου – αλλά το μυαλό της ήταν τόσο θολωμένο εκείνη τη στιγμή που δεν μπορούσε με τίποτα να θυμηθεί… κατακλυζόταν από τόσα ανάμεικτα συναισθήματα που ένιωσε ένα κόμπο στο λαιμό… πνιγόταν… ήθελε αέρα και ήξερε που θα τον βρει… Εβαλε το αγαπημένο της κομμάτι το Air του Bach και με δυο γρήγορες κινήσεις έβγαλε τα ρούχα και πέταξε σε μια γωνιά τις γόβες της μένοντας εντελώς γυμνή και ξυπόλητη μπροστά στον τεράστιο καθρέπτη…

Η θέα του γυμνού της κορμιού για πρώτη φορά την ξένισε αλλα και την ερέθισε… Το αγαπούσε και το τιμούσε αυτό το κορμί… και ακόμη και τις μέρες τις μοναξιάς ήξερε να το κρατά ικανοποιημένο… Αλλά αυτή τη στιγμή ήθελε απεγνωσμένα να τον νιώσει μέσα της… να κατακλύζει όλο της το είναι…Δυο- τρία συρτά βήματα τα γυμνά της πόδια στο παρκέ κι έπειτα απογειώθηκε στον αέρα σε ένα τέλειο γκραν ζετέ.. Αυτή η αίσθηση την τρέλλαινε… αυτά τα κλάσματα δευτερόλεπτου που βρισκόταν στον αέρα ενιωθε σα θεά…

 Ανοιξε το συρτάρι και  με μια τελετουργική κίνηση έβγαλε την κόκκινη κορδέλα που χρησιμοποιούσαν στα παιχνίδια τους … ποτισμένη στον ιδρώτα και στο σπέρμα του Στέφανου…. Την έφερε στο πρόσωπό της να την μυρίσει και έπειτα στο στόμα της ... η γεύση του πλημμύρισε όλη της την ύπαρξη φέρνοντάς την στο χείλος του γκρεμού θυμίζοντάς της στιγμές ανείπωτου πόθου και αστείρευτης ηδονής… «όχι δε θα τον πάρω τηλέφωνο» σκέφτηκε… Πέρασε την κορδέλα μέσα στο υγρό της αιδοίο και την αισθάνθηκε να χαϊδεύει απαλά τα φουσκωμένα χείλη του όπως συνήθιζε να κάνει η γλώσσα του…. Τον ένιωσε για λίγο μέσα της... όπως τότε που κείνος μπαινόβγαινε αργά και βασανιστικά για να την φέρει στα όριά της... έκλεισε ξανά τα μάτια της και τον είδε μπροστά της... η κορδέλα τραβήχτηκε δυνατά και σφίχτηκε μέσα της... το μυαλό της σελιδοδείκτης σε κείνον και κείνη μόλις δυο βήματα από την απόλυτη ηδονή ...

Κάθε ανάσα της την οδηγούσε ένα βήμα μακριά του… κάθε της λυγμός την πισογύριζε... Χαλάρωσε την κορδέλα αργά αργά και τον έβγαλε γρήγορα από μέσα της... Μια παλλίροια αισθήσεων και ανάμικτων σκέψεων την κάναν να γυρέψει τις μεταλλικές μπάλες από το συρτάρι του κομοδίνου… Αργά και προσεκτικά τις έβαλε μέσα της αφήνοντας το λεπτό κορδόνι απέξω… Η κρύα αίσθηση του μέταλλου την έκανε να σκιρτήσει από ηδονή, ένιωθε απίστευτα ερεθισμένη … ένιωσε το αιδοίο της να συσπάται και να σφίγγει γύρω απ’αυτές και τους μύες της να τις τραβάνε άπληστα προς τα μέσα…
Εκανε 2 φιγούρες… μια μικρή πιρουέτα και ένιωσε τα χείλη του αιδοίου της να τραβούνται υπό το βάρος των σφαιρών προς τα κάτω… αυτή η μικρή ενόχληση την μούδιασε και της δημιουργούσε ρίγη που διατρέχανε όλη της τη ραχοκοκαλιά μέχρι την «ουρά» της…  Προσπάθησε να κάνει μια φιγούρα ακόμη αλλά όλη της η σκέψη… όλο της το αίμα είχε συγκεντρωθεί εκεί χαμηλά και ένιωθε μέσα σε λίγα λεπτά να φλέγεται από ηδονή… Ηταν καυλωμένη όσο δεν πήγαινε και το γεγονός ότι ήταν μόνη της μάλλον την ανακούφιζε… Ξάπλωσε παραδομένη στο κρύο πάτωμα άνοιξε τα πόδια και άρχισε με τα υγρά της δάχτυλα να χαιδεύει την κλειτορίδα της…

Τα δάχτυλά της έψαχναν τρόπο να χωθούν μέσα της μα ήταν ήδη γεμάτη εκεί…Ενιωθε έτοιμη να εκραγεί… το στήθος της φλεγόταν από την κάψα του αστείρευτου πόθου της...οι ρόγες της ήταν στητές και σκληρές χωρίς καν να τις αγγίξει… τα δάχτυλά της περασμένα από πάνω τους απλά την έφεραν στα όριά της… με μια κοφτή κίνηση τράβηξε το κορδόνι και οι μπάλες πετάχτηκαν μια μια έξω κάνοντάς την να βογγήξει από την καύλα…Αχχχχχχχ…Αφησε ένα μικρό πνιχτό παραπονιάρικο βογγητό να της ξεφύγει και έχυσε στο πάτωμα όλους της τους χυμούς φτάνοντας σ’έναν υπέροχα απόκοσμο οργασμό που χαίδεψε όλες της τις αισθήσεις…

Αφέθηκε ξέπνοη στο κρύο πάτωμα με το μυαλό της κενό και το σώμα γεμάτο.. Θυμήθηκε κείνον που κάτι τέτοιες στιγμές επεφτε σαν διψασμένος οδοιπόρος ανάμεσα στα πόδια της να ξεδιψάσει...
Είμαι εδώ μόνη και αυτή η στιγμή είναι μόνο δική μου σκέφτηκε… τη στιγμή που ο χώρος πλημμύρισε από τις πρώτες νότες του liebestraum… θυμίζοντάς της το συναίσθημα που τόσο ήθελε να ξεχάσει….