Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

Υγρά παιχνίδια...




Εκλεισε το τηλέφωνο κι έμεινε να κοιτά με απλανές βλέμμα σαν χαμένη τον τοίχο… Επειτα έκλεισε τα μάτια… σφάλισε καλά την ψυχή της να πάψει για λίγο να νιώθει και έβαλε μουσική … Τις δύσκολες ώρες της ζωής της η μουσική ήταν το μοναδικό της καταφύγιο… η μουσική κι ο χορός… και τώρα εκείνη ήθελε να χορέψει…

Προσπάθησε να θυμηθεί που είχε καταχωνιάσει τελευταία φορά τις πουέντ - τα παπούτσια του μπαλέτου – αλλά το μυαλό της ήταν τόσο θολωμένο εκείνη τη στιγμή που δεν μπορούσε με τίποτα να θυμηθεί… κατακλυζόταν από τόσα ανάμεικτα συναισθήματα που ένιωσε ένα κόμπο στο λαιμό… πνιγόταν… ήθελε αέρα και ήξερε που θα τον βρει… Εβαλε το αγαπημένο της κομμάτι το Air του Bach και με δυο γρήγορες κινήσεις έβγαλε τα ρούχα και πέταξε σε μια γωνιά τις γόβες της μένοντας εντελώς γυμνή και ξυπόλητη μπροστά στον τεράστιο καθρέπτη…

Η θέα του γυμνού της κορμιού για πρώτη φορά την ξένισε αλλα και την ερέθισε… Το αγαπούσε και το τιμούσε αυτό το κορμί… και ακόμη και τις μέρες τις μοναξιάς ήξερε να το κρατά ικανοποιημένο… Αλλά αυτή τη στιγμή ήθελε απεγνωσμένα να τον νιώσει μέσα της… να κατακλύζει όλο της το είναι…Δυο- τρία συρτά βήματα τα γυμνά της πόδια στο παρκέ κι έπειτα απογειώθηκε στον αέρα σε ένα τέλειο γκραν ζετέ.. Αυτή η αίσθηση την τρέλλαινε… αυτά τα κλάσματα δευτερόλεπτου που βρισκόταν στον αέρα ενιωθε σα θεά…

 Ανοιξε το συρτάρι και  με μια τελετουργική κίνηση έβγαλε την κόκκινη κορδέλα που χρησιμοποιούσαν στα παιχνίδια τους … ποτισμένη στον ιδρώτα και στο σπέρμα του Στέφανου…. Την έφερε στο πρόσωπό της να την μυρίσει και έπειτα στο στόμα της ... η γεύση του πλημμύρισε όλη της την ύπαρξη φέρνοντάς την στο χείλος του γκρεμού θυμίζοντάς της στιγμές ανείπωτου πόθου και αστείρευτης ηδονής… «όχι δε θα τον πάρω τηλέφωνο» σκέφτηκε… Πέρασε την κορδέλα μέσα στο υγρό της αιδοίο και την αισθάνθηκε να χαϊδεύει απαλά τα φουσκωμένα χείλη του όπως συνήθιζε να κάνει η γλώσσα του…. Τον ένιωσε για λίγο μέσα της... όπως τότε που κείνος μπαινόβγαινε αργά και βασανιστικά για να την φέρει στα όριά της... έκλεισε ξανά τα μάτια της και τον είδε μπροστά της... η κορδέλα τραβήχτηκε δυνατά και σφίχτηκε μέσα της... το μυαλό της σελιδοδείκτης σε κείνον και κείνη μόλις δυο βήματα από την απόλυτη ηδονή ...



Κάθε ανάσα της την οδηγούσε ένα βήμα μακριά του… κάθε της λυγμός την πισογύριζε... Χαλάρωσε την κορδέλα αργά αργά και τον έβγαλε γρήγορα από μέσα της... Μια παλλίροια αισθήσεων και ανάμικτων σκέψεων την κάναν να γυρέψει τις μεταλλικές μπάλες από το συρτάρι του κομοδίνου… Αργά και προσεκτικά τις έβαλε μέσα της αφήνοντας το λεπτό κορδόνι απέξω… Η κρύα αίσθηση του μέταλλου την έκανε να σκιρτήσει από ηδονή, ένιωθε απίστευτα ερεθισμένη … ένιωσε το αιδοίο της να συσπάται και να σφίγγει γύρω απ’αυτές και τους μύες της να τις τραβάνε άπληστα προς τα μέσα…
Εκανε 2 φιγούρες… μια μικρή πιρουέτα και ένιωσε τα χείλη του αιδοίου της να τραβούνται υπό το βάρος των σφαιρών προς τα κάτω… αυτή η μικρή ενόχληση την μούδιασε και της δημιουργούσε ρίγη που διατρέχανε όλη της τη ραχοκοκαλιά μέχρι την «ουρά» της…  Προσπάθησε να κάνει μια φιγούρα ακόμη αλλά όλη της η σκέψη… όλο της το αίμα είχε συγκεντρωθεί εκεί χαμηλά και ένιωθε μέσα σε λίγα λεπτά να φλέγεται από ηδονή… Ηταν καυλωμένη όσο δεν πήγαινε και το γεγονός ότι ήταν μόνη της μάλλον την ανακούφιζε… Ξάπλωσε παραδομένη στο κρύο πάτωμα άνοιξε τα πόδια και άρχισε με τα υγρά της δάχτυλα να χαιδεύει την κλειτορίδα της…



Τα δάχτυλά της έψαχναν τρόπο να χωθούν μέσα της μα ήταν ήδη γεμάτη εκεί…Ενιωθε έτοιμη να εκραγεί… το στήθος της φλεγόταν από την κάψα του αστείρευτου πόθου της...οι ρόγες της ήταν στητές και σκληρές χωρίς καν να τις αγγίξει… τα δάχτυλά της περασμένα από πάνω τους απλά την έφεραν στα όριά της… με μια κοφτή κίνηση τράβηξε το κορδόνι και οι μπάλες πετάχτηκαν μια μια έξω κάνοντάς την να βογγήξει από την καύλα…Αχχχχχχχ…Αφησε ένα μικρό πνιχτό παραπονιάρικο βογγητό να της ξεφύγει και έχυσε στο πάτωμα όλους της τους χυμούς φτάνοντας σ’έναν υπέροχα απόκοσμο οργασμό που χαίδεψε όλες της τις αισθήσεις…

Αφέθηκε ξέπνοη στο κρύο πάτωμα με το μυαλό της κενό και το σώμα γεμάτο.. Θυμήθηκε κείνον που κάτι τέτοιες στιγμές επεφτε σαν διψασμένος οδοιπόρος ανάμεσα στα πόδια της να ξεδιψάσει...
Είμαι εδώ μόνη και αυτή η στιγμή είναι μόνο δική μου σκέφτηκε… τη στιγμή που ο χώρος πλημμύρισε από τις πρώτες νότες του liebestraum… θυμίζοντάς της το συναίσθημα που τόσο ήθελε να ξεχάσει….



30 σχόλια:

  1. Πολύ καλό !!
    Ξέρεις να γράφεις ερωτικά !! (και δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ εύκολο !!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέσα στο ερωτικό αυτό κομμάτι υπάρχει μεγάλη συναισθηματική φόρτιση...
      Κάθε της κίνηση χρωματίζεται απ'αυτό... γι'αυτό σ'αρέσει.
      Κατά βάθος (μα πολύ βάθος όμως) αν σου αρέσει αυτή η γραφή είσαι συναισθηματικός. :)

      Διαγραφή
  2. Ο καθείς με τα γούστα του...
    Η Λυδία με τις κρύες μπάλες του κομοδίνου...

    Μια γνωστή μου προτιμούσε τις μπανάνες
    που είχα στο ψυγείο... (εκτός επόχής)
    Αλλά μου ζητούσε να τις βάλω για λίγο
    πάνω στο καλοριφέρ να ζεσταθούν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. χαχαχα Περι ορέξεως κολοκυθόπιτα sailor!
    H Λυδία θα έπαιζε οποιοδήποτε "παιχνίδι" μόνη της για να αποδείξει ότι μπορεί και χωρίς αυτό τον άντρα στη ζωή της... Θα έκανε τα πάντα για να τον βγάλει από μέσα της...με κάθε τρόπο...
    Το να βρεις έναν ερωτικό σύντροφο που να σε ικανοποιεί ερωτικά και να σε ολοκληρώνει εγκεφαλικά είναι άκρως επικίνδυνος συνδυασμός. Ο άνθρωπος αυτός αναμφίβολλα γίνεται όλος σου ο κόσμος και όταν εκείνος φύγει τότε... η ζωή απλά τελειώνει.
    Η Λυδία το ξέρει... της έχει ξανατύχει και απεύχεται να της ξανασυμβεί.
    Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια...
    Καλημέρα και καλο Σαβ/κο να έχετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. τι αξία μπορεί να χει ένας ερωτικός σύντροφος
      που αναπληρώνεται επαξίως από μια κορδελίτσα και
      μερικά μεταλλικά σφαιρίδια;

      Διαγραφή
    2. Το ξύλινο παγωμένο πάτωμα δεν μπορεί να αναπληρώσει μια ζεστή αγκαλιά... θερμή και τρυφερή...
      Οποιες πιστεύουν ότι είναι πλήρεις χωρίς αυτήν απλά βαυκαλίζονται ...

      Διαγραφή
  4. Ε,εμ καλημέρα καλή μου...ε,ο καθένας με τις ορέξεις του....ε,εμ με εκπλήσει πραγματικά το πόοσο καλή,είσαι στο να περιγράφεις ερωτικές και αισθησιακές στιγμές...είναι πραγματικά απίστευτο το γράψιμό...σου κι αυτό που με εκπλήσει σε αυτό είναι το ότι αυτά,που γράφεις δεν θυμήζουν φθηνό άρλεκιν,αλλά ερωτική ιστορία ανώτερου επιπέδου...πάααρα πολύυ ωραία κείμενο πραγματικά...αλλά όσο κι αν, προσπαθείς ΔΕΝ μπορείς είναι αδύνατον να ΜΗΝ ερωτευθείς και να μ ην αγαπήσεις,τον άλλο πραγματικά τελικά...όπως κι η Λυδία...όσο κι αν προσπάθησε δ εν κατάφερε τελικά,να μ ην ερωτευθεί το Στέφανο...αυτά έχει η ανθρώπινη ψυχή πάντα...απρόβλεπτη...ανυπομονώ για τη συνέχεια....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ...
    Οχι έτσι... έχει περίεργα γυρίσματα κι ανατροπές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. κι η κορδέλα έχει γυρίσματα και δίπλες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε...
    Δεν εννοούσα βέβαια αυτές τις ανατροπές αλλα αν εσας η φαντασία κύριε sailor περιορίζεται εκεί ουδέν ψόγος! :-p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ρε συ πιπεριά κρίμα να γράφεις σε μπλόγκ το 2012 και να μην είσαι στην συντακτική ομάδα του ΤΣΑΦ της δεκαετίας του 80'. Να ξεκουράσεις και 'κείνους τους ταλαίπωρους που είχαν στερέψει από ιδέες.. Το κείμενο σου είναι μέστα καβλωτικό.. Μάλιστα θε έλεγα ότι είναι το πλέον ολοκληρωμένο τηε λυδιοστεφανιαίας ιστορίας..
    Αμ, αυτά τα κωλαράκιατα τα διψώντα για οτιδήποτε μπορεί να τα διαπεράσει που τα βάζεις..?
    Μπράβο από έναν ενθουσιώδη συνοδοιπόρο..

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Κώστα αν και για να πω την αλήθεια δεν έχω ακόμη καταλάβει τι ήταν το ΤΣΑΦ (τι όνομα κι αυτό!)

      Διαγραφή
    2. Έλα ρε συ, τσοντοπεριοδικό ήταν το ΤΣΑΦ, περασμένων δεκαετιών. Από τα πιο λάϊτ πάντως της κατηγορίας του.. Αφήνοταν να εννοηθεί ότι οι αναγνώστες ήταν και συντάκτες των ιστοριών, περιγράφοντας ερωτικές τους περιπέτειες.. Αυτό βέβαια δεν ίσχυε αφού τη δουλεία την έκαναν οι συντάκτες.. Πάντως πολύ εμπνευσμένοι αν σκεφτείς πως πιθανότατα κάποιοι απ' αυτούς έγραφαν για χρόνια..
      Το όνομα ΤΣΑΦ πράγματι αποτελεί ένα μυστήριο. Σκέφτομαι πως ίσως έχει να κάνει με κάποιον ερωτικό ήχο, με ένα κωλοσκαμπιλάκι για παράδειγμα..
      Αν έχεις κάποια ιδέα μπορείς να τη μοιραστείς..

      Κώστας

      Διαγραφή
    3. Σε ευχαριστώ που με κατατάσεις σε κατηγορία τσοντοπεριοδικού. :(
      Nόμιζα ότι έβγαινε κάτι παραπάνω απ'αυτό.
      Και ναι τώρα που το λες το ΤΣΑΦ είναι ήχος ραπίσματος... με μαστίγιο περισσότερο παρά με χερι...

      Διαγραφή
    4. Σωστά, το τσαφ είναι ήχος ραπίσματος μαστιγίου..
      Το ΤΣΑΦ παρ' ότι κατατάσσοταν στα τσοντοπεριοδικά, το αποκλείεις απο την πορνογραφία.. Ήταν κάτι μεμωνομένο, κάτι σαν τα κόμματα του κέντρου..
      Πόλυ "ελαφρύ", για την εκπόρνευση που ίσως φαντάζεσαι, λίγο πιο "προωθημένο" για να αποτελεί ακραιφνή ερωτική λογοτεχνία.. Μια κατηγορία μόνο του..
      Ένοιωσα, ιδίως στο τελευταίο σου κείμενο, να αναδίδεις αυτή την ατμόσφαιρα, που "χαροπαλέυει" κοντά στο "σκληρό", χωρίς όμως να κερδίζει στο τέλος.. Κι αυτό δεν θα το χαρακτήριζα ιδιαίτερα εύκολο..

      Ναι ρε ναύτη, καμιά φορά "τσαφάραμε" χτυπώντας καμιά ξώφαλτση πέτρα στην αλάνα και γυρνάγαμε με τουμπανιασμένα δάχτυλα..

      Κώστας

      Διαγραφή
    5. Σε ευχαριστώ Κώστα!
      Κι αυτό γιατί μου λες ότι πέτυχα αυτό ακριβώς που ήθελα... να ακροβατήσω άψογα στην κόκκινη αυτή κορδέλλα χωρίς να πέσω όμως στην κατηγορία "σκληρό".
      Από το οριακό σημείο που ήμουν χρειάστηκε ιδιαίτερη επιδεξιότητα στο μανουβράρισμα και χαίρομαι τελικά που έστω και ένας το κατάλαβε αυτό... :)

      Διαγραφή
  9. πάντως εμείς, όταν παίζαμε ποδόσφαιρο, "τσαφ" λέγαμε τις
    περιπτώσεις που δεν βρίσκαμε τη μπάλα στα γεμάτα, δηλαδή
    είτε βρίσκαμε αέρα είτε τη χτυπάγαμε ξόφαλτσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχαχα! Αυτό κι αν είναι συνειρμός - υπαινιγμός...!!
      Λες να...?
      Ολα να τα περιμένεις από τους άντρες!

      Διαγραφή
  10. Πάντως, όπως δείχνουν τα πράγματα, η ζωή
    του Κώστα σημαδεύτηκε απ' το "ΤΣΑΦ"!
    Σαν τη "Διάπλαση των Παίδων" ένα πράμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tι να κάνουμε βρε sailor...
      Αλλονών η ζωή σημαδεύεται από άρλεκιν, αλλονών από ΤΣΑΦ κι αλλονών από το "προς τη Νίκη"...
      Σημασία έχει τα σημάδια να μην είναι πολύ βαθιά... γιατί δημιουργούν εμμονές κι απωθημένα...

      Καλημέρα σε όλους !

      Διαγραφή
  11. Καλημέρα, καλημέρα...

    Καλό και το "Προς τη Νίκη", δε λέω,
    αλλά εγώ προτιμώ τη "Ζωή του Παιδιού"...

    Αλλά επειδή το θέμα μας είναι, εκτός
    απ' τον Στέφανο, ο Κώστας, το βραδάκι
    θα ανεβάσω ένα κειμενάκι που έκλεψα
    απ' το κρυφό ημερολογιάκι του!

    Για να δούμε πόσο τσαφίτης είναι κι ο
    Κωστάκης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aνυπομονώ... :)
      Kάτι μου λέει ότι ακόμη και η πιπεριά θα κοκκινήσει...

      Διαγραφή
  12. Καλά... μη χύνεις από τώρα!

    Δηλαδή, πώς τον έκοψες τον Κώστα;

    Εμένα ξενερουά μού φαίνεται....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. !!!
      Πιπέρι στο στόμα...
      Δεν τον έκοψα για ξενερουα αλλα αυτό που μου'χει δειξει η ιστορία είναι ότι φαινόμενα πολλές φορές απατούν...

      Διαγραφή
  13. Νομιζω οτι την απογειωσες μολις την ιστορια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανατροπή δε μου θέλατε?
      Και που να δεις τη συνέχεια!!!
      Σε ευχαριστώ BUTTERFLY! Πάνω που έλεγα ότι όταν εγώ γραφω οι γυναίκες αναγνώστριες εξαφανίζονται...
      Να που ΕΣΥ δεν εξαφανίζεσαι και χαίρομαι... γιατί αν υποψιαστώ ότι κομπλάρω κόσμο με αυτά που γράφω απλά δε θα ξαναγράψω.

      Διαγραφή
  14. Πλακα κανεις; Μακαρι να ειχα την τολμη να γραψω τετοιες ερωτικες σκηνες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις κάτι?
      Την έχω γιατί δεν σας έχω δει... Αν ποτέ (ΑΝ) τύχει να συναντηθούμε και να γνωριστούμε μη περιμένετε ΠΟΤΕ να ξαναγράψω έτσι...

      Υ.Γ Πριν από ένα χρόνο αν μου έλεγες ότι θα έγραφα ποτέ έτσι θα σου έλεγα να πας να σε κοιτάξει κανένας γιατρός :))

      Διαγραφή