Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Σαλπάρω...

... γι' άλλες πορείες...
μοναχικές...


Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Την Κυριακή γιορτάζει η Πιπερίτσα μας, και της ευχόμαστε...


... να προσφερθεί (επιτέλους) ολοκαύτωμα
στο βωμό της πανδήμου και 
καλλιπύγου (δηλαδή: ομορφοκώλας)
Αφροδίτης!

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Ε, έχμ…



Ε, πιστέυω αγαπητό, μου και αξιότιμο…κοινό ότι ό-λοι (όοολοι που λέει, κι ο ηθοποιός στη διαφήμηση της Wind) οκ?, κάποτε θα’χετε έρθει στην απίστευτα, κακή και δυσάρεστη θέση να…υποστείτε την αφόρητη μαλακία ενός πρώην σας, (κακά-σχημου και σκατόψυχου) οκ?, ο οποίος δ εν μπορεί να δεχθεί ότι ό-λα, τέλιωσαν πλέον για’σας τους δύο, και δ εν μπορεί να δεχθεί επίσης, την απόφασή σ α ς να μ ην, είστε πλέον μα ζ ί του. Οκ? ε νομίζω ότι, θα ξέρετε κι από προσωπική, πείρα ότι η μαλακία ενός, πρώην με ‘πλυγωμένο’ εγωϊσμό, είναι παροιμιώδης!. Ε, επειδή εδώ, μιλάμε μό-νο για έναν ηλίθιο, και πλυγωμένο εγωϊσμό οκ?, τ ί κάνεις όμως με έναν πρώην σου, ο οποίος εκτός του ότι είναι αφόρητα, μαλάκας και με τον οποίο έχεις χωρίσει, από την εποχή των…παγετώνων που λένε κι επίσης που αν, και του’ χεις δείξει άπειρες φορές, ότι δε θέλεις να τον βλέπεις ούτε σε φωτό, παρ'αυτά αυτός συνεχίζει με απίστευτο θράσσος, να σε ενοχλεί κάνοντας κλήσεις, στο σταθερό σου μ ό ν ο, ευτυχώς) από απόρρητο νούμερο χωρίς να μιλάει?, ε, ακούω τη γνώμη σας!, τι να κάνω μ’ αυτόν!!!

Ε, αυτός τώρα: Ή ξέμεινε, από γκόμενα οκ?. Ή πιστέυει, εντελώς βλακωδώς ότι εγώ είμαι τόοσο μαλάκας που θα κάνω, το λάθος να του…κάτσω?, ή του τη βάρεσε, έτσι στο ξεκούδουνο να παίξει λίγο ‘μαντολίνο’, με τα νέυρα μου έτσι, γι’αλλαγή ή έχει κάυλες και δ ε ξέρει που, να ξεσπάσει ίσως??

Πάντως όποιος, κι α ν είναι ο λόγος που κάνει αυτές, τις μαλακίες δ ε με αφορά, πραγματικά όμως??


Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

Θα πάω στη ζούγκλα με την Τζέιν!

Αύριο που γιορτάζω θα 'θελα να μου κάνετε ένα ασυνήθιστο δωράκι.
Να με στείλετε πακέτο, ας πούμε, κάπου μακριά, σε μια πρωτόγονη φυλή της Αφρικής, της Πολυνησίας, του Αμαζονίου ή της Αλάσκας.
Σε κοινωνίες που δεν έχουν μολυνθεί απ' τα κόμπλεξ του ιουδαιο-χριστιανισμού.
Που βλέπουν τη σεξουαλική πράξη σα μια φυσιολογική χαρά της ζωής.
Σαν ένα παιχνίδι.
Οι Εσκιμώοι, διαβάζω, είναι πολύ απελευθερωμένοι σεξουαλικά.
Δεν έχουν πρόβλημα ν' ανταλλάσσουν τους ερωτικούς τους συντρόφους.
Και πάντα προσφέρουν στο φιλοξενούμενό τους τη γυναίκα ή την κόρη τους να τους ζεστάνει την κρύα νύχτα...
Γι' αυτό κι οι άνθρωποι αυτοί, αν και ζουν στις γνωστές συνθήκες... δεν ξέρουν τη θα πει υστερία, ψυχασθένεια, κατάθλιψη.
Υπάρχει και μια πρωτόγονη φυλή, κάπου στο Νότιο Σουδάν, που οι γυναίκες φορούν κοντές φουστίτσες και μόλις δουν κάποιον άντρα που τις καυλώνει στέκονται μπροστά του και αφήνουν τη φουστίτσα τους να πέσει.
Αν εσύ δεν ανταποκριθείς, αλίμονό σου... θα σε κάνουν βούκινο στις φίλες τους.
Θα σας παρακαλέσω όμως πολύ να μην με στείλετε στη φυλή Ντσίτσου.
Εκεί, αν η γυναίκα που θα σου κάτσει δεν μείνει ικανοποιημένη, αρχίζει να ουρλιάζει μέχρι να το μάθει όλη η γειτονιά!
Πω πω.... μέχρι την Αθήνα θ' ακουγόμασταν!

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Σε’σένα…



Μάτια μου, που πριν λίγες μέρες με είπες, ‘βροχοσταγόνα’ σου! είσαι ό,τι πιο γλυκό υπάρχει στη ζωή, μου! νομίζω, το ξέρεις αυτό ε? κι επειδή ξέρω ότι αγαπάς πολύ, το Μ. Χατζιδάκι:




Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

... SAILOR...


Αφιερωμένο..
Παράξενη ζεστασιά, ζεστά και κρύα θηλυκά,
είμαι καλός στον έρωτα, όμως ο έρωτας δεν είναι μόνο
σεξ. οι περισσότερες γυναίκες που έχω γνωρίσει
είναι φιλόδοξες, κι εμένα μου αρέσει να τεμπελιάζω σε
μεγάλα αναπαυτικά μαξιλάρια στις 3
το απόγευμα, μου αρέσει να χαζεύω τον ήλιο
ανάμεσα απʼ τα φύλλα κάποιου δένδρου
καθώς ο κόσμος εκεί έξω κρατιέται
μακριά μου, το ξέρω πολύ καλά, όλες αυτές οι
βρόμικες σελίδες, και μου αρέσει να τεμπελιάζω
με την κοιλιά μου προς το ταβάνι αφού κάνουμε έρωτα
όλα να ρέουν προς τα μέσα:
είναι τόσο εύκολο να είσαι χαλαρός – αρκεί να το αφήσεις να συμβεί,
μόνο αυτό χρειάζεται.
αλλά το θηλυκό είναι παράξενο, είναι πολύ
φιλόδοξο – να πάρει! δεν μπορώ να κοιμάμαι όλη τη μέρα!
το μόνο που κάνουμε είναι να τρώμε! να κάνουμε έρωτα! να κοιμόμαστε! να τρώμε! να κάνουμε έρωτα!
αγαπητή μου, λέω, υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω αυτή τη στιγμή
που μαζεύουν τομάτες, μαρούλια, ακόμα και βαμβάκι,
υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν κάτω απʼ τον ήλιο,
υπάρχουν άνδρες και γυναίκες που πεθαίνουν σε εργοστάσια
για το τίποτα, για πενταροδεκάρες
μπορώ να ακούσω τον ήχο των ανθρώπινων ζωών να θρυμματίζονται…
δεν ξέρεις πόσο τυχεροί
είμαστε…
όμως εσύ τα κατάφερες, μου λέει,
τα ποιήματά σου…
η αγάπη μου σηκώνεται από το κρεβάτι.
την ακούω στο διπλανό δωμάτιο.
η γραφομηχανή δουλεύει.
δεν καταλαβαίνω γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι η προσπάθεια και η
ενέργεια
έχουν καμία σχέση
με τη δημιουργία.
υπόθέτω ότι σε θέματα όπως η πολιτική, η ιατρική,
η ιστορία και η θρησκεία
κάνουν επίσης
λάθος.
γυρίζω την κοιλιά μου από την άλλη μεριά και κοιμάμαι
με τον πισινό μου προς το ταβάνι έτσι για αλλαγή.

Ο Ηχος των Ανθρώπινων Ζωών
Charles Bukowski

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Η "Πιπεριά" όπως δεν την ξέρετε! (Σε πρώτο πρόσωπο)

Βαριέσαι να ξεβαφτείς τα βράδια.
Κι ας ξέρεις πως η μάσκαρα θα σχηματίσει μεγάλα κομμάτια που θα πέφτουν απ' τα μάτια σου σαν κάρβουνα το πρωί...
Το πρωί!
Αχ αυτό το πρωί...
Τρελαίνεσαι να ξυπνάς νωρίς και να ντύνεσαι στην τρίχα!
Λατρεύεις να έχεις κάπου να πας για να επιδείξεις την τρίχα σου!
Παρ' όλ' αυτά έχεις καιρό να κάνεις σεξ...
"Έχεις να πηδηχτείς από τότε που οι άνθρωποι κρατούσαν τόξα και βέλη!", σε πειράζει η κολλητή σου.
Η αλήθεια είναι πως περιτριγυρίζεσαι μόνο από άντρες.
Όσοι δεν σε ξέρουν νομίζουν πως ζεις κάνοντας μόνο σεξ.
"Πώς να μην σκας από υγεία χρυσή μου;", σχολιάζει ο γκέι φίλος σου... "Με τόσο σεξ και τόσο έκκριση αδρεναλίνης!".
Αλλά εσύ αρκείσαι σ' ένα πικρό χαμόγελο...
Εγώ που σ' έχω γεννήσει έχω να το λέω:
"Κρίμα το κορίτσι! Με τόσους κομπλεξικούς που γνώρισε στη ζωούλα του πώς να μην κοντεύει να γίνει λεσβία;"
Τις προάλλες ένας ηλίθιος νάρκισσος σου είπε στα σοβαρά: "Σε παρακαλώ, μη μ' ερωτευτείς! Στο ζητώ σα χάρη, δεν θα τ' αντέξω!"...
Ένας άλλος λειτουργούσε στο ρεναλτί.
Αλλά τι θα μπορούσε να κάνει μια γυναίκα που πετάει, μ' έναν που σέρνει τα βήματά του;
Γι' αυτό και τα πρωινά ξυπνάς μόνη σου.
Κι η μοναξιά είναι σαν τ' άπλυτά σου: δύσοσμα, ενυδατικά κι ολόδικά σου...





Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

Λυδία λίθος...






Το τηλέφωνο που χτύπησε την βρήκε αποκαμωμένη στο πάτωμα… Η φωνή του ακούστηκε ζεστή αλλά και ανήσυχη…

-        Ελα… γιατί δε το σήκωνες; Ανησύχησα…
-        Με πήρε ο ύπνος…
-        …………Μόνη……….;
-        Στέφανε γίνεσαι κουραστικός όταν κάνεις τέτοιες ερωτήσεις… φυσικά μόνη…
-        Θα καθυστερήσω λιγάκι το βράδι μην ανησυχείς σου’χω μια έκπληξη…


Ο ύπνος την βρήκε σε λίγα λεπτά με το που ακούμπησε το κορμί της στο κρεββάτι… Δίπλα της ξαπλωμένο το βιβλίο του αραγμένο στη σελίδα 45, μερικές φράσεις χυμένες στα σεντόνια της κρατούσαν παρέα όσο κοιμόταν… Μα τώρα πεινούσε… με μια πείνα που  ένιωθε ότι δεν μπορούσε να ικανοποιήσει… τα μάτια της πεινούσαν για κείνον… ήθελε απεγνωσμένα να τον δει… Για να τον φέρει κοντά της έκλεισε τα μάτια της και βυθίστηκε σ’έναν γλυκό και βαθύ ύπνο γεμάτο όνειρα…
Εκείνος σκέφτηκε να μη χτυπήσει το κουδούνι και να χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά τα κλειδιά που του’χε δώσει… άλλωστε -σκέφτηκε- εκείνη την ώρα μάλλον θα ήταν στο ντουζ και θα ετοιμαζόταν για τη βραδινή τους έξοδο… 
Το θέαμα που αντίκρυσε όταν μπήκε τον γέμισε πολλά ερωτηματικά…και αμφιβολίες… τα ρούχα της πεταμένα βιαστικά και διάσπαρτα κάτω… στο πάτωμα βρισκόντουσαν όλα τα μικρά ερωτικά τους μυστικά… τα παιχνίδια που τους άρεσε να παίζουν μαζί… 
Πήρε τις σφαίρες στα χέρια του και τις χάιδεψε περνώντας τα δάχτυλα πάνω τους… Ηταν υγρές!
Εσκυψε πάνω της να δει αν κοιμάται… Ομορφιά στα βλέφαρα η εικόνα τούτη… ήταν όντως η πιο γυμνή γυναίκα που στάθηκε ποτέ μπροστά του… γυμνή κι απέριττη…. δίχως φτιασίδια και περίτεχνα στολίδια… δίχως κανένα προσωπείο στο όμορφό της πρόσωπο…. Απέριττη κι όμως συνάμα τόσο μα τόσο περίπλοκη… Ηταν ξαπλωμένη στο πλάι με τα μαλλιά χυμένα στο μαξιλάρι τα βλέφαρα κατεβασμένα, ένα δάκρυ υγραινε το ένα της μάτι… άραγε έκλαιγε ή ονειρευόταν;... λίγο πιο κει μερικές ρυτίδες παλεύαν κακοπροαίρετα να μαρτυρήσουν την ηλικία της σε μια προσπάθεια να τον διώξουνε μακρυά… ενώ την ίδια στιγμή η μυρωδιά της τον καλούσε απεγνωσμένα να μείνει εκεί κοντά της … να την πάρει αγκαλιά και να μπει μέσα της… έσκυψε κι έχωσε τη μύτη του στα μαλλιά της… επειτα ιχνηλατώντας αργά αργά με την όσφρησή του το κορμί της έφτασε ανάμεσα στα πόδια της… προσπαθώντας να πιάσει μυρωδιές και σημάδια άλλου άντρα ξέχασε πως το γυμνό αυτό κορμί ίσως κρύωνε. Μόλις το συνειδητοποίησε έριξε μια λινή κουβέρτα πάνω της και ξάπλωσε κοντά της παραμερίζοντας το βιβλίο της, το βιβλίο που εκείνος της είχε κάνει δώρο. To γυμνό της κορμί πλάι του δυνάστευσε τις αισθήσεις του στη στιγμή…Εκείνη στην πρώτη κίνηση άνοιξε τα μάτια της και χαμένη σαν μέσα απ’ένα όνειρο του μίλησε…

-        Στέφανε…
-        Ναι μωρό μου…
-        Τι κάνεις εδώ;
-        Μπήκα με τα κλειδιά που μου’δωσες…
-        (τα κλειδιά… άλλο ένα μου ατόπημα σκέφτηκε…) Πόση ώρα είσαι εδώ;
-        Αρκετή για να προσέξω κάποια πράγματα… δείχνοντας με το βλέμμα του την ακαταστασία του χώρου…
-        (θυμήθηκε τις παρατημένες μπάλες στο πάτωμα και κοκκίνησε)…
-        Ποιος ήταν εδώ;
-        Κανένας!
-        Θες να πεις ότι δεν είχες παρέα;
-        Ναι αυτό θέλω να πω…
-        Δηλαδή έπαιζες μόνη σου; Την είδε που κοκκίνησε… πόσο λάτρευε αυτό το κόκκινο κομμάτι της, έρχόταν σε απίστευτη αντιπαράθεση με την ασύστολη ερωτική της φύση…
-        Ναι ψυθίρισε κατεβάζοντας τα μάτια…
-        Ηταν  καβλωμένο το μωρό μου και δε μου τηλεφώνησε; …της ψιθύρισε στ’αυτί ενώ 2 του δάχτυλα εξερευνούσαν με επιδέξιες κινήσεις τον κόλπο της….Το κορμί της τον καλούσε και το σώμα του ανταποκρίθηκε άμεσα στο κάλεσμα…

-         
Πόσο υγρή και καυτή είσαι μωρό μου με τρελλαίνεις… εφερε τα δάχτυλα στο στόμα του και τη γεύτηκε…μμμμ… όντως ήσουνα μόνη σου της πέταξε χαρούμενα… Αυτό όμως τώρα που είμαι εδώ μπορεί να διορθωθεί… Πήγε να ξεκουμπώσει το παντελόνι και κείνη τον σταμάτησε.
-        Στέφανε όχι τώρα! Σε μια ώρα έχουμε το ραντεβού μας και αν δε βιαστώ θα αργήσουμε! Θες να σε στήσω στο πρώτο μας ραντεβού; Τον ρώτησε χαμογελώντας του παιχνιδιάρικα και πετώντας του ένα βιαστικό φιλί χάθηκε προς το ντουζ.

Οση ώρα ήταν στο μπάνιο το μυαλό του ακολουθούσε τις πιο περίεργες διαδρομές… Αναρωτήθηκε πως θα της φαινόταν το δώρο που της είχε ετοιμάσει για απόψε, αν θα της άρεσε ή αν θα σοκαριζόταν….Σκέφτηκε πως ένιωσε στη σκέψη ότι εκείνη πήγε με άλλον… Επειτα πως ένιωσε όταν ξάπλωσε κοντά της και τη γεύτηκε σα νάμα από ιερή πηγή… Και πόσο πολύ του άρεσε που ολημερίς πολιορκούσε τη σκέψη του χωρίς ποτέ να θέλει να τον ορίσει… Μέσα απ’αυτή μάθαινε καλύτερα τον εαυτό του,καθημερινά ανακάλυπτε κομμάτια του που δεν ήξερε ότι υπήρχαν… Στο τέλος κατάλαβε πως αυτή… η πιο γυμνή γυναίκα που’χε δει ποτέ του είχε ντυθεί την Αλήθεια για χάρη του… για  κείνον αυτή ήταν η Λυδία λίθος του…

Όταν βγήκε από το μπάνιο το βλέμμα του την αγκάλιασε και ταυτόχρονα την περιεργάστηκε με προσοχή… Ποτέ του δεν την είχε ξαναδεί ντυμένη… 
Ξαφνικά διαπίστωσε ότι δεν ήξερε πολλά για κείνη...Δεν ήξερε το στυλ της… το γούστο της στα ρούχα… το ντύσιμό της…  Μα αυτό που τώρα έβλεπε μπροστά του άρεσε πολύ… 

Φορούσε ένα μαύρο στενό φόρεμα μέχρι το γόνατο και κλεισμένο μέχρι το λαιμό… Το κλειστό της ντεκολτέ αντί να καθησυχάζει τις αισθήσεις τραβούσε το βλέμμα στο πλούσιο στήθος της που διαγραφόταν κάτω από το στενό φόρεμα. Ένα μακρύ περιδέραιο με πέρλες συμπλήρωνε το ντύσιμό της ενώ τα μακριά της μαλλιά είχαν εξαφανιστεί μέσα σ’ένα κομψό κότσο στην κορυφή του κεφαλιού. Το βάψιμό της κομψό, διακριτικό δεν την έκρυβε αλλά την αναδείκνυε…
Σα μικρό κοριτσάκι έκανε ένα γύρω από τον εαυτό της για να του αποκαλύψει ένα βαθύ  άνοιγμα στην πλάτη που σταματούσε λίγο κάτω απ'τη μέση της...Η επιτομή της κομψότητας βρισκόταν ακριβώς εκεί μπροστά του…και του χαμογελούσε!

-        Ετοιμηηη!!! Πάμε;
-        Φύγαμε…!