Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

Φωτο-στέφανος





Είχαν περάσει ήδη δυο μήνες από την πρώτη εκείνη φορά που συνάντησε το Στέφανο και ένιωθε πως η ζωή της είχε αλλάξει πολύ… Οι «συνεδρίες» τους όπως ήθελε να τις αποκαλεί είχαν αρχίσει να γίνονται όλο και πιο συχνές και ήταν πάντα εκείνος που το επεδίωκε. Αυτό της άρεσε, δε μπορούσε να μη το παραδεχτεί όμως ταυτόχρονα τη φόβιζε… 
Τη φόβιζε πάρα πολύ… Οι ρόλοι εναλάσσονταν πια συχνά και ήταν η πρώτη φορά που’νιωθε γεμάτη όταν γονάτιζε και  τριβόταν πάνω του… όταν άφηνε τη γλώσσα της να τρέχει τη διαδρομή από τον αστράγαλο μέχρι το πέος του… όταν εκείνη γινόταν σκλάβα στον έρωτά του υποκύπτοντας σε κάθε τρελλή του επιθυμία…   




 Δεν ήταν πια ρόλος αυτό όπως τόσες άλλες φορές το’χε παίξει στο παρελθόν.  Ηταν η γυναίκα μέσα της που ήταν απόλυτα παραδομένη στο πάθος  αυτού του άντρα… και στην ανάγκη της να τον ικανοποιήσει όσο κανέναν άλλον έκανε ότι δεν είχε κάνει ποτέ μέχρι τώρα. Εκείνη η «αφέντρα» είχε μετατραπεί στην απόλυτη «υποτακτική» και για μια στιγμή σκέφτηκε ότι  εκείνος είχε έρθει αρχικά σε κείνη γιατί όλα αυτά τα είχε βαρεθεί…  Κι όμως…το πάθος τους αντί να κοπάζει γινόταν όλο και πιο έντονο… και έβλεπε και τους δυο τους να έχουν ξεφύγει σε έναν φρενήρη ρυθμό που τους οδηγούσε σε πολύ «παράτολμα» μονοπάτια… όχι πλέον ερωτικά…Εκείνη όλο αυτό το διάστημα προσπαθούσε  να γίνεται απόμακρη και να κρατά κάποιες ισορροπίες μα τελευταία ήταν πολύ δύσκολο…σχεδόν μάταιο.  Ο Στέφανος δεν την άφηνε στιγμή να τον ξεχάσει. Την έπαιρνε κάθε μέρα και την καλούσε να βρεθούνε… Ενιωθε πως είχανε δεθεί πολύ με ένα πολύ ιδιαίτερο αλλά και όμορφο τρόπο που ποτέ δεν είχε βιώσει.
Ηξερε καλά ότι το σεξουαλικό ορμέφυτο είναι από τα πιο δυνατά και προσπαθούσε να μειώσει το γεγονός λέγοντας ότι είναι αναπόφευκτο δυο άνθρωποι που ικανοποιούν  τόσο απόλυτα ο ένας τον άλλον να μην έρθουν κοντά και σε ένα άλλο επίπεδο. Βαθιά μέσα της όμως ήξερε ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι… Οι συζητήσεις που ανέπτυσσαν στο κρεβάτι μετά τον έρωτα την πηγαίνανε πάντα ένα βήμα πιο μακριά… Ηταν σίγουρο ότι εκείνος ήταν ένας πολύ καλός ομιλητής και διαβασμένος άνθρωπος με πολλές γνώσεις γύρω από τα πιο απίθανα θέματα.
Της έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση που εκείνος επεδίωκε να συζητά όλα αυτά τα θέματα μαζί της τις μικρές στιγμές τους μετά τον έρωτα (έρωτα? Της έκανε εντύπωση… αυτή πάντα χρησιμοποιούσε τον όρο σεξ.)  Οσο για κείνη ένιωθε πως είχε βρει τον δάσκαλό της… αφού αν και πάντα ετοιμόλογη εκείνος έβρισκε πάντα να πει κάτι για να την αποστομώσει.
Ναι, ο άνθρωπος αυτός τη γέμιζε ολοκληρωτικά και η σκέψη αυτή από μόνη της ήτανε κόκκινο πανί για κείνη…γιατί ήξερε πως κι αυτή με τη σειρά της ήθελε πια να τον ικανοποιεί απόλυτα...






Η σκέψη της κύλησε σ’ όλα αυτά τα μικρά πράγματα που έκανε τελευταία για να της δείξει το ενδιαφέρον του…
Ένα βιβλίο που της χάρισε και που εκείνη έψαχνε καιρό να το βρει… ο τρόπος του που πια ήταν τρυφερός ακόμη και την στιγμή που τον ένιωθε τόσο βαθιά και έντονα μέσα της … ένα βράδυ που βγήκε να σκεφτεί όλα αυτά γυμνή στη βεράντα και που εκείνος ήλθε να την σκεπάσει να μην κρυώσει… Το τσάι με μέλι που σηκώθηκε και της έφτιαξε όταν βράχνιασε από τις φωνές τη στιγμή της ηδονής της… Μικρά καθημερινά πράγματα που δείχνανε ότι η κατάσταση είχε ξεφύγει από τον έλεγχό της και αυτό δεν της άρεσε καθόλου. Και κείνη όμως δεν πήγαινε πίσω… Επεφτε διαρκώς από "παρατυπία" σε "παρατυπία"
 Όπως τότε που πήγε να αγοράσει εσώρουχα και για να ρωτήσει το γούστο του έβγαλε με το κινητό φωτογραφία στο δοκιμαστήριο και του την έστειλε για να τον αφήσει άναυδο και ξαναμμένο την ώρα που βρισκόταν σε meeting
 Ένα πονηρό χαμόγελο γεννήθηκε στη σκέψη αυτή… Όμως εκείνη ποτέ δε ρωτούσε άντρα για τα εσώρουχά της…
Αυτό το ολίσθημα τώρα που το σκεφτόταν την έκανε να αισθάνεται άβολα… Όπως και το ότι τον έβλεπε με ένα τεράστιο φωτοστέφανο…
Το κινητό της χτύπησε και στην οθόνη είδε το όνομά του.

-        Καλημέρα! Πως είσαι?
-        Καλά… τραύλισε σαστισμένη ενώ την ίδια στιγμή ήθελε να του πει « Bad timing… μόλις προσπαθούσα να σε βγάλω από τη ζωή μου»
-        Μήπως σε ενοχλώ? Σε ξύπνησα? Σε ακούω «κάπως»…
-        Όχι απλά έχω ένα ραντεβού με κάποιους πελάτες στη γκαλερί και έπρεπε να έχω ήδη φύγει. Πες μου…
-        Θέλω να σε δω το βράδυ.
-        Στέφανε… νομίζω ότι το’χουμε παρακάνει… μόλις χθες βρεθήκαμε!
-        Και χθες και προχθές και αντιπροχθές… Μα εγώ δε σε θέλω γι’αυτό απόψε… Θέλω να βγούμε… Θέλω να πάμε να φάμε… μαζί! Να πιούμε το κρασί μας, να χαλαρώσουμε -έχει ζωντανή μουσική εκεί, πιάνο -  Να απολαύσουμε την υπέροχη κουζίνα του… Εχω ήδη κάνει κράτηση στο αγαπημένο μου εστιατόριο. Πες ναι σε παρακαλώ…
-        …………….Εντάξει….. θα τα πούμε αύριο βράδυ στις 9 εδώ. Θεέ μου πόσο μισούσε τον εαυτό της όταν δεν μπορούσε να του πει όχι… και αυτό συνέβαινε πολύ συχνά τελευταία… Πως όμως μπορούσε να του πει όχι? Ηταν τόσο γλυκός… τόσο περιποιητικός και τόσο καλός εραστής… Πολλές φορές εξαντλημένος μετά τον έρωτα προσπαθούσε να της δώσει ικανοποίηση ξανά και ξανά με χίλιους δυο τρόπους… Μαθήτευε τον οργασμό πάνω στο κορμί της κι εκείνη ένιωθε η πιο ευτυχισμένη και πιο πλήρης γυναίκα… όταν άφηνε τους χυμούς της πάνω του…. Για μια στιγμή τρελλάθηκε στην ιδέα ότι εκείνος μπορεί κάποια στιγμή να βαριόταν… και τότε τι? Επρεπε να το σταματήσει όλο αυτό. Να βάλει ένα τέλος όσο ήταν καιρός… Ηθελε να προστατέψει τον εαυτό της…Δεν έπρεπε να ξαναπληγωθεί… Θυμήθηκε το τραγούδι της Beyonce και χαμογέλασε πικραμένη...

Halo = φωτοστέφανο



62 σχόλια:

  1. E ναι... τώρα που πλησιάζει η εθνική επέτειος
    καιρός ήταν να περιορίσουμε τις σκλαβιές και να γλυκουλέψουμε λίγο, να φορέσουμε φωτοστέφανα!

    Καλή η φάση με τη φώτο απ' το δοκιμαστήριο.

    Να το εφαρμόσουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ταραταζτούμ τζου τζουμ!

    Η είδηση της ημέρας: τη Δευτέρα
    ανεβάζει (επιτέλους) ποστάκι η Αθούλα μας,
    το καμάρι μας, το θαλασσοτριφυλλάκι μας!

    Όλος ο αντρικός πληθυσμός έχασε τον ύπνο του.

    Η αγωνία χτυπάει κόκκινο!

    Κι αμέσως μετά, θ' ανεβάσω εγώ ποστάκιον,
    αφιερωμένο στην Αθούλα!
    Αποκλειστικό: το ποίημα που έγραψε ο Μπουκόφσκι
    τη νύχτα που γνώρισε την Άθη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ρε βλακάκο τι γράφεις γαμώτ....θα νομίσουν οι άνθρωποι ότι έχω, γράψει το...τέλιο κείμενο!!!!!,(ε,εμ ελπίζω να ΜΗ με πάρετε με τις ντοματούλες ό-λοι εδώ μέσα...με τις μπανανόφλουδες...με..δε ξέρω τί άλλο με...τέσπα)...ααα,μα πόοοοσο μεγάλη τιμή πια??μου έγραψε και ποίημα,ο μεγάλος Μπουκόφσκι?....μα πόοσο συγκινητικό πια....καλημέρες...φίλοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. A εσύ δεν τρώγεσαι!
      Κοτζάμ Μπουκόφσκυ σου'κανε την τιμή και ακόμη κλαίγεσαι!!
      Σταμάτα πια αυτή τη μίρλα και απόλαυσε την τιμή...!
      Καλημέρες σε όλους!!

      Διαγραφή
    2. Η αλήθεια είναι πως η Άθη δεν είναι της
      πένας και του πληκτολογίου!
      Αλλά έχει το παγκόσμιο ρεκόρ στο, άνευ χεριών,
      άνοιγμα και φόρεμα προφυλακτικού!

      Διαγραφή
    3. Αυτό θα'θελα να το δω από κοντά... χιχιχι!

      Διαγραφή
    4. Αμ το άλλο πού το βάζετε;

      Όταν η Αθούλα με λέει "ρε βλακάκο",
      δεν ξέρετε πόσο καβλώνω!

      Διαγραφή
    5. Δε σε περίμενα να φτιάχνεσαι διαφορετικά...
      Oτιδήποτε διαφορετικό Θα μου έκανε εντύπωση... :-p

      Διαγραφή
    6. Υ.Γ Η κάβλα γράφεται ΚΑΥΛΑ ή ΚΑΒΛΑ?

      Διαγραφή
    7. η απλή γράφεται με "υ".
      η φουλ έκδοση με "β"!

      Διαγραφή
    8. Οπως και να την προφέρεις όμως η αίσθηση είναι η ίδια... :)
      Aπλά ενημερωτικά ρωτάω γιατί δεν το έχω ξαναγράψει και θέλω να είμαι καλή στην ορθογραφία μου...

      Διαγραφή
    9. Αυτή η λέξη είναι πάντα "ανορθόγραφη"!

      Διαγραφή
    10. Οχι αν γίνεται ορθογραφημένο άψογα...
      Αλλιώς την εμπεδώνεις στη στιγμή... ;)

      Διαγραφή
  4. κοκκινοπιπεριά δεν μας τα λες καλά...
    από την στιγμή που του φόρεσε φωτοστέφανο την έκατσε την βάρκα στον ύφαλο
    και της έκανε και μια τρύπα ΝΑ !
    αν την βάλεις να του κάνει και την τσάκιση στο παντελόνι άντε και καλές βραδιές
    με τίλιο σερβιρισμένο στον δίσκο με το σεμεδάκι!!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαχαχα! Σιγά μην αρχίσει και το βελονάκι!
      Μμμμ... ναι νομίζω ότι την έκατσε την βάρκα και το ξέρει πολύ καλά...
      Είναι αυτό ακριβώς που λέει και το τραγούδι που έβαλα...

      Remember those walls I built
      Well, baby they're tumbling down
      And they didn't even put up a fight
      They didn't even make up a sound

      It's like I've been awakened
      Every rule I had you breakin'
      It's the risk that I'm takin'
      I ain't never gonna shut you out

      Τελικά όσα τείχη κι αν σηκώσεις... όσα συρματοπλέγματα και να στήσεις στο βλέμμα σου και στην ψυχή σου όταν έλθει ο κατάλληλος με την "μπουλντόζα" απλά παραδίνεσαι... :)

      Διαγραφή
    2. Κορίτσια, αν του βάλεις του άντρα φωτοστέφανο,
      σε μισή ώρα το πολύ θα σε φιλήσει στο μέτωπο...

      Διαγραφή
    3. Οχι αν του βάλεις στο κάτω κεφάλι... :-p

      Διαγραφή
    4. ναι... αλλά πρέπει να μάθεις να το
      κάνεις χωρίς χέρια!

      Διαγραφή
    5. Τώρα που το λες μήπως γι'αυτό θα'πρεπε να το κόψω?
      Το φωτοστέφανο λάμπει στο σωστό σημείο... :))
      Mέχρι βέβαια να πέσει κανα δοντάκι πάνω... χιχιχι!

      Διαγραφή
  5. Καλό το κειμενό σου πιπερίτσα κι ακόμα καλύτερο το λογοπαίγνιο στον τίτλο με το φωτοστέφανο.. Επίσης κάλλιστο το γεγονός ότι αναρτάς φώτος με θεσπέσια κωλάκια, που διανθίζουν τα κειμενά σου, κι ότι συνολικά το βλόγι έχει την τάση εκπόρνευσης έστω κεκαλλυμένα...
    Κάποιες παρατηρήσεις σχετικά με τους ηρωές σου και την τοποθετησή τους..
    Ενώ όπως προανέφερα, κατά την απόψή μου γράφεις σωστά και προσπαθείς να έχεις "βάθος" στα κειμενά σου, υποκύπτεις, μάλλον, στη γοητεία κάποιων εύκολων κλισέ..
    Παράδειγμα, ο στέφανος σε μίτινγκ κι η λυδία σε γκαλερί..? Μήπως πρόκειτε για ζεύγος της τόλμης και της γοητείας που 'παν να το ΄ριξουν λίγο έξω και να κάνουν και καμιά μαλακία με μαστίγια και χειροπέδες..?
    Μετά η τροπή που πέρνει η σχέση..
    Μας έμπασες στην καθημερινότητα δυο "κολασμένων" ψυχών που πολεμούσαν με τον "πέρα από τα όρια" ερωτά τους, να ξεσκίσουν οτιδήποτε κανονιστικό και βλέπω σιγά αλλά σταθερά τη λύδια να μετετρέπεται σε γατούλα..
    Γιατί το προσγειώνεις έτσι απότομα το διδυμάκι..?
    Γιατί δεν τους αφήνεις να δαγκώσουν λίγο ακόμα απ' το μήλο..?
    Στην ασέλγια πάνω στη νόρμα..?
    Δεν είμαι κριτικός κι η κριτική μου είναι καλοπροαίρετη..
    Το σχολιακί το έγραψα γιατί μετά το αρχικό ποστάκι σου, αλλά και την συνεχειά του από το ναύτη είδα μια ενδιαφέρουσα προοπτίκή στο ζευγάρι, καθόλου γήινη..
    Αυτά...

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κώστα, συμφωνώ, ωραία τα κωλάκια της πιπερίτσας
      αλλά σήμερα μας έδειξε και λίγο βυζάκι!

      Τελικά, το ζεύγος Στέφανου-Λυδίας ψιλοξίνησε!
      Σαν το χθεσινό κοκτεϊλάκι Κουρτάκη-Μαλαματίνας!
      Ξέρεις εσύ....

      Ειλικρινά τώρα, δεν σε τρώει η αγωνία για το Δευτεριάτικο
      ποστάκι της Αθούλας;

      Διαγραφή
    2. Δε μπορώ να καταλάβω ειλικρινά...
      Μια γυναίκα που είναι καλλιτέχνης επειδή ζει στο Κολωνάκι είναι ξαφνικά Τόλμη και γοητεία?
      Στον 3ο μένει αν σου διαφεύγει... όχι σε ρετιρέ...
      Επίσης το σπίτι της δεν είναι πολυτελές απλά καλαίσθητο και λιτό... (δε με διαβάζεις προσεκτικά). Ουτε πολυελαίους έβαλα ούτε τζακούζι για να μην ξυνίσει.
      Κι όμως σας ξύνισε...
      Απορίας άξιο πόσο ρηχά βλέπεται τα πράγματα εσείς οι άντρες.
      Ο άλλος ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ σε εταιρεία (ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ επιχειρηματίας που της χάριζε κοσμήματα βιβλίο της χάρισε) και ξαφνικά έγινε δεν ξέρω και γω τι στο μυαλό σας.
      Οταν δουλευεις σε εταιρεία τι πιο φυσικό από το να κάνεις meeting?
      Δε σας πιάνω ούτε στο κρύο ούτε στη ζέστη εσάς τους άντρες...

      Υ.Γ Εχεις σκεφτεί ότι μπορεί να το "ξεπετάω" με συνοπτικές διαδικασιες για να σταματήσω να γράφω? (η εκπόρνευση που έλεγες... με χαλάει... πειράζει?)

      Διαγραφή
  6. Πιπερίτσα, όπως σχολίασα η κριτική μου ήταν καλοπροαίρετη.. Άλλωστε δεν έχω το αλάθητο.. Αν κάποιος είναι ξινός, αυτός ίσως να είμαι κι έγω.. Δεν χρειάζεται να γενικεύεις, "γιατί έτσι είμαστε εμείς οι άντρες".. Ίσως να σε αδίκησα αλλά οτι έγραψα έγινε με τη σκέψη μου στην εκρηκτική εκκίνηση της ιστορίας και στην, κατά την αποψή μου, ανώμαλη προσγειωσή της..
    Όπως και να ΄χει, θα μ'άρεσε να έχω το χάρισμα σου..
    Η εκπόρνευση που έλεγα μπορεί να σε χαλάει,αλλά το έγραψα με θετική σκέψη(ίσως χρησιμοποίησα λάθος ουσιαστικό)..
    Πέρα από όλα αυτά φρονώ πως τα πράγματα δεν πρέπει να τα παίρνουμε και πολύ στα σοβαρά..

    Κώστας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Tο ξέρω ότι ήσουν καλοπροαίρετος... και νομίζω λιγάκι παρορμητικός γιατί αν πρόσεχες τις λεπτομέρειες που σου είπα δε θα κατέληγες σ'αυτό το συμπέρασμα...
      Εμείς οι γυναίκες βάζουμε εύκολα ταμπέλες με την ίδια ευκολία που τα βλέπετε εσείς όλα επιφανειακά και όχι πολύ στα σοβαρά...
      Κανείς δεν είναι τέλειος... :)
      Xάρισμα? Ποιο χάρισμα???

      Διαγραφή
    2. προσπαθώ να καταλάβω αν εσείς τα δυο
      τσακώνεστε ή φλερτάρετε...

      Διαγραφή
    3. Πιπερίτσα, πολλοί με λένε παρορμητικό, λες να έχουν δίκιο..?
      ..ναύτης, πάμε για το δεύτερο μέσω του πρώτου..

      Κώστας

      Διαγραφή
    4. Sailor... εσένα τι σε νοιάζει τι κάνω εγω με τον Κώστα?
      Κώστα... αν μη τι άλλο η κριτική που μου έκανες αυτό έδειξε...

      Διαγραφή
    5. ..πιπερίτσα μου, μου φαίνεται σ'άρεσει να με χτυπάς όπως η λύδια τον στέφανο..
      ..ας είναι..

      Κώστας

      Διαγραφή
    6. λες...? :)
      νομίζω ότι τα γεγονότα το κάνουν αυτό...

      Διαγραφή
    7. Κώστα, βλέπω το θέλει ο πισινούλης σου
      το μαστιγιάκι ιππασίας!

      Διαγραφή
    8. εγώ είναι γνωστό πως στην προηγούμενη
      ζωή μου ήμουν φοράδα ιπποδρόμου!

      Διαγραφή
    9. Πρόσεξε τι λες...
      Με βάζεις σε ιδέες...
      Πολλές καλημέρες κύριε sailor :)

      Διαγραφή
    10. μη χάσεις εσύ!
      έτοιμο το έχεις τα μαστιγιάκι σου...

      Διαγραφή
    11. Δε μ'αρέσει η αναμονή... ούτε και στο μαστίγιό μου να πιάνει αράχνες...
      Είναι κακό αυτό?

      Διαγραφή
  7. Δεν παίνω στα λεκτικά παιχνίδια σας και στα πειράγματα σας, είσαστε παρέα, γνωρίζεστε, εγώ ακόμα καινούργιος.

    Κοκκινοπίπερο... (μην αλλάζω σε λατινική γραμματοσειρά), ένα είναι σίγουρο : γράφουμε όπως νοιώθουμε την στιγμή που γράφουμε. Ναι, ήσουν πιο "τολμηρή" στην αρχή, έτσι ένοιωθες, για τους 1000 δικοιύς σου λόγους που ξέρεις (ή ούτε και εσύ ξέρεις).
    Μετά το γύρισες σε πιο παραδοσιακό (η ατίθασος νέα που βρήκε τον μάστορη που την δάμασε... όχι μόνο στο κρεββάτι όπως φαίνεται). Και αυτός, ο μέχρι τότε πήδήκουλας, το ίδιο...
    Καθόλου κακό !! ΠΟΛΥ αληθινό ! Συμβαίνπυν ΣΥΧΝΑ παντού !!
    Και γράφεις απλά μεν, χωρίς πολλές λογοτεχνικές φιοριτούρες, αλλά ωραία δε ! Δεν είναι εύκολο αυτό που κάνεις !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Τζιπάκι!
      Τελικά είσαι ο μόνος φανατικός αναγνώστης μου... κι ο μόνος που πιστεύει σε μένα...
      Οι μόνες φιοριτούρες που χρησιμοποιώ δεν είναι λογοτεχνικές... είναι συναισθηματικές... γιατί όταν γράφω... γράφω από μέσα μου... γι'αυτό και δε μου είναι εύκολο να λειτουργήσω κατα παραγγελία όπως και όποτε θέλει ο άλλος.
      Εγώ θα πω αυτό που'χω να πω με τον έναν ή τον άλλον τρόπο... το αν θα γίνω αρεστή έρχεται σε δεύτερη μοίρα...

      Διαγραφή
    2. Επίσης να συμπληρώσω ότι δεν είμαστε παρέα... Δεν γνωριζόμαστε καν!
      Γι'αυτό άλλωστε μπορούμε και γράφουμε έτσι... ελεύθερα... αλλιώς θα υπήρχε συστολή.
      Καμμία αιδώς και καμμιά συστολή όμως αφού δεν με ξέρουν και δεν τους ξέρω... ;)

      Διαγραφή
  8. Γιώργο μου, στο χέρι σου είναι να ενταχθείς
    άμεσα στη διαδικυακή παρέα μας...

    Όσο για τα υπόλοιπα... στο τέλος πάντα δείχνουμε τον πραγματικό μας χαρακτήρα!
    Σκέφτομαι να κάνω μια ανάρτηση-σκιαγράφηση της Πιπερίτσας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Δεν ξέρω τι κακό έχω κάνει... αλλά βλέπω οι γυναίκες μπαίνουν διαβάζουν και δεν σχολιάζουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιπερίτσα, το μπλογκί αυτό το στήσαμε
      γι αυτόν ακριβώς το λόγο: να κάνουμε κουβεντούλα και
      χαβαλέ κυρίως μέσω των σχολίων.
      Το ψώνιο του να ανεβάζουμε ποστάκια το ξεπεράσαμε
      στα δικά μας (παλιά) μπλογκιά.

      Κι εμένα μου τη "δίνουν" οι ματάκηδες
      που μπαίνουν, διαβάζουν και δεν γράφουν ούτε μια λέξη
      σα σχόλιο...

      Διαγραφή
    2. Υπό αυτή τη μορφή μου αρέσει και συμφωνώ.
      Οι προβολές δε με νοιάζουν... η συμμετοχή του κόσμου όμως μέσω σχολίων ναι...

      Διαγραφή
  10. Η Αθούλα εξαφανιζόλ!

    Αν μέχρι το βράδυ δεν ανεβάσει ποστάκι,
    όπως μου 'χε υποσχεθεί, τότε θα το κάνω
    εγώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι υπόσχεση ή απειλή? :-p

      Διαγραφή
    2. Η Αθούλα, πάντως, το πήρε για απειλή!
      Έτσι δείχνει τουλάχιστον η άμεση αντίδρασή της...

      Διαγραφή
    3. Aπ'ότι φαίνεται τελικά κι ο αγιος φοβέρα θέλει...

      Διαγραφή
  11. Χαιρετε χαιρετε!
    Χα! Τελικα την πατησε το γκομενακι! Το ξερα!
    Λοιπον, Πιπεριτσα ετσι δεν γινεται παντα; Ποσες ισοριες αγαπης εχουν ξεκινησει απο ενα καλο πηδημα; Και ποσες αλλες εχου ληξει αδοξα ελλειψει του; Ορμεφυτο ξε-ορμεφυτο εχει βασικο ρολο στη σχεση πως να το κανουμε; Λιγο ειναι να βρεις τον αντρα που σε απελευθερωνει απολυτα σεξουαλικα _γυναικα εισαι ξερεις οτι αυτο δεν ειναι και το ευκολοτερο πραγμα- σε φτιαχνει ΚΑΙ σου πηδαει και τον εγκεφαλο ταυτοχρονα; Αμα δεν τον ερωτευοταν θα ειχε προβλημα, καλλο! Αντιστοιχα τα ιδια ισχυουν για τον λεγαμενο μην τα ξαναγραφω!
    Τα σχολια οπως παντα ολα τα λεφτα, εχω λιωσει στο γελιο!
    Αληθεια ρε παιδια, 5μιση χρονια στο μπλογκινγκ και ακομα δεν εχω μαθει πως μπορεις να δεις ποιος μπαινει στο μπλογκ κλπ! Διαφωτιστε με!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eπιτέλους!! Μια γυναίκα της παρέας!!
      Οι ψυχολόγοι κοριτσάκι λένε ότι το σεξουαλικό ένστικτο είναι μαζί με το ένστικτο επιβίωσης τα πιο σημαντικά (βλ. Μηδεία...)
      Και όπως είπες δεν είναι καθόλου λίγο...
      Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι εγκεφαλικοί... κάποιοι όμως -όπως η Λυδία που'ναι και καλλιτεχνική φύση- είναι... και τότε για να τους κατακτήσεις πρέπει πρώτα να τους πηδήξεις τον εγκέφαλο....

      Υ.Γ. Ο ρουφιάνος μου λέγεται statcounter αλλά δε μπορείς να ξέρεις ποιος μπαίνει στο μπλογκ γιατί απλά βλέπεις κάποια νούμερα και κάποια στοιχεία που δεν μπορείς να ξέρεις σε ποιον αντιστοιχούν... Αν όμως έχεις ενόραση κοιτώντας τα νούμερα ... βλέπεις ονόματα... :)

      Διαγραφή
    2. Oσο γι'αυτά που λέμε... πλακίτσα κάνουμε... (πειραχτήρια γαρ) οπότε μη τα παίρνεις και πολύ τοις μετρητοίς... ;)

      Διαγραφή
  12. Ε ναι βρε! Για αυτο εχω λιωσει στο γελιο!!! Το δε "ναυτακι" δινει ρεστα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. E ναι... τα ναυτάκια πάντα είναι "τραβηχτικά" για τις γυναίκες...

      Διαγραφή
  13. Από "ναύτης" έγινα "ναυτάκι"... και σε λίγο με βλέπω να με κάνετε και "ράφτη"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mη χάνεις μωρό μου την ουσία...
      Το ρόδο και σκατό να το πούνε το ίδιο άρωμα θα'χει...
      Παραπονιάρη...

      Πάω για μπανάκι... αν σας ξαναβρώ εδώ μετά τα λέμε...
      Φιλιά!

      Διαγραφή